Կարդալով այդ ամենը հասկացա, որ Տերյանը իր կյանքի ընթացքում բավականին մեծ հարգանք է ձեռք բերել։ Նա իր մահվան շեմին էր հասկացել կյանքի գեղեցկությունը և երբ արդեն պահը մոտենում էր, նա ցանկանում էր հետաձգել իր հրաժեշտը ևս մի քանի ժամով։ Այդպիսին ենք բոլորս, ոչ մեկ չի ուզենա մահանալ, բոլորն էլ երազում են մի փոքր էլ ապրել երբ մահվան շեմին են։ Ինձ դուր եկավ այն, որ իր հարազատները հաշվի էին առել իր ցանկությունները և նրան թաղել էին այնպես ինչպես նա ցանկացել էր։