Ռուս գրողի ստեղծագործությունը բավականին լավն էր։ Այն բախկացախ էր երկու մասից՝ «տղան թաթիկով» և «տղան քրիստոսի տոնածառի հանդեսին»։ Առաջին մասում հեղինակը նկարագրրում է աղքատ երեխաներին և նրանց կյանքը։ Նկարագրում է նրանց փող մուրալը, նկարագրում է թէ ինչպես են այդ փողը տանում հանձնում իրենց տիրոջը, մանրամասն պատմում էր թէ ինչ անտանելի տեղում են ապրում նրանք և այլն։ Երկրորդ մասը մի տղայի մասին էր, ով իր հոր ու տատիկի հետ ապրում էր նկուղում։ Մայրը՝ ցավոք հիվանդությունից մահացել էր, հայրը՝ հարբեցող էր, իսկ տատիկը՝ մի անկյունում նստած որդուն էր նախատում։ Նա մի օր դուրս եկավ նկուղից և որոշեց քայլի քաղաքով։ Քայլեց, տեսակ մարդկանց, ովքեր ուրախ էին և լավ ժամանակ էին անցկացնում, տեսավ բազմաթիվ ժպիտներ։ Ի վերջո հանդիպեց մի տղայի, ում հետ կռվեց և փախավ։ Փախնելուց հայտնվեց մի մեծահարուստի տան այգում, որտեղ էլ շունչը փչեց և նա մահացավ։ Հանկարծակի հայտնվեց Քրիստոսի մոտ, այնտեղ գտավ իր մորը և բազմաթիվ երեխաների, ովքեր իր նման էին։ Կարծում եմ հեղինակը լուրջ էր վերաբերվում աղքատությանը և իր զգացմունքները արտահայտեց այս պատմվացքով։ Կարծում եմ ցանկանում էր ակնարկեր, որ այսպիսին է աշխարհը, դաժան ու անսիրտ։ Պետք է հարմարվել դժվար կյանքին, թե չէ հետ կնգնես։