Рубрика: հայոց լեզու

Վահան Տերյանի «Մթնշաղի անուրջներ» ժողովածուից գտի՛ր և դո՛ւրս գրիր խոսքի պատկերավորման միջոցներւ՝ մակդիր, համեմատություն, անձնավորում, փոխաբերություն (10-15 օրինակ)

Опубликовано автором styopkerobyan

Մակդիր- Արդյոք կապրե՞ս սիրտըս մաշող կարոտը հեզ…
Չարտասանված, սրտում թաղված: Ունկնդիր եղա հողմի խենթ երգին, Ես սիրում եմ ձեզ, տխուր խոսքեր,
Ձեր թրթիռը կախարդական։: Քո աչքերում կա մի քնքուշ բախտի վերհուշ,
Արբեցումի ոսկե մշուշ։

Համեմատություն- Նրա ժպիտը մեղմ էր ու դողդոջ,
Որպես լուսնյակի ժպիտը տխուր. որպես քաղցր քույր

Փոխաբերություն- Ես սիրում եմ մթնշաղը նրբակերտ,
Երբ ամեն ինչ երազում է հոգու հետ,
Երբ ամեն ինչ, խորհրդավոր ու խոհուն,
Ցրնորում է կապույտ մութի աշխարհում: Աստղերն են ժպտում լուսեղեն նազով,
Խաղաղ դաշտերը մութն է համբուրում.
— Ես կախարդված եմ միշտ նույն երազով,
Միշտ նույն ցնորքն է իմ սիրտը այրում։

Рубрика: հայոց լեզու

Մխիթար Սեբաստացու ծննդյան օրը, բառարանային ֆլեշմոբ:

Опубликовано автором styopkerobyan

Մխիթարյանների դերը հայ մշակույթում

Զգալի է այն ծառայությունը, որ կատարել է նրա անունը կրող միաբանությունը Վենետիկում և Վիեննայում։

Բացի Վենետիկի Սուրբ Ղազար կղզու և Վիեննայի վանքի վանական դպրոցներից, որոնք հիմնականում պատրաստել են հոգևորականներ, Մխիթարյանները դպրոցներ են ունեցել այն բոլոր քաղաքներում, որտեղ մեծ թվով հայեր են ապրել։

Մխիթարյանները խոշոր դեր են կատարել հայ հին մատենագրության նմուշների հավաքման ու հրատարակման գործում։ Վենետիկի և Վիեննայի Մխիթարյանների վանքերում պահվում են 4000-ի չափ ձեռագրեր, տասնյակ հազարավոր հնագույն տպագրություններից մինչև մեր օրերում լույս տեսած հայերեն գրքեր։ Վենետիկի Մխիթարյանները հրատարակել են հին մատենագրության գրեթե բոլոր հայտնի դեմքերի` Ագաթանգեղոսի, Փավստոս Բուզանդի, Մովսես Խորենացու, Կորյունի, Եզնիկ Կողբացու, Եղիշեի, Ղազար Փարպեցու, Հովհան Մանդակունու, Գրիգոր Նարեկացու, Ներսես Շնորհալուև այլոց երկերը։

Մխիթարյանները թարգմանել են հունա-հռոմեական դասական գրականության և արևմտաեվրոպական գրականության լավագույն նմուշները։ Վենետիկի և Վիեննայի Մխիթարյանները տպագրել ենՀոմերոսի«Իլիականն» ու «Ոդիսականը», Պլատարքոսի«Զուգակշիռների» վեց հատորները, Քսենոփոնի «Կյուրոսի Խրատը», Կիկերոնի, Սենեկայի, Մարկոս Ավրիլիոսի, Վիրգիլիոսիերկերը,Սոֆոկլեսի ողբերգությունները, Եզովպոսի Առակները, Դանթեի«Աստվածային կատակերգությունը», Միլտոնի «Դրախտ կորուսյալը», Բայրոնի«Մանֆրեդը», Ռասինի, և այլն։

Մխիթարյանների գրական-բանասիրական աշխատանքն ընդգրկում է հայ մշակույթի բոլոր ոլորտները՝ պատմագրություն, հնագրություն, աշխարհագրություն, մատենագրություն, լեզվաբանություն և այլն։

Բացատրական բառարանից դո՛ւրս գրիր 10 քեզ անծանոթ բառ՝ իրենց բացատրություններով:

Իզ- հետք

Մագիլ- Թռչունների և գազանների մատների ծայրի եղջերային սուր ու կեռ գոյացությունը, ճանկ, ճիրան:

Մազեղ- բրդոտ, մազառատ

Ծալածո- ծալված,ծալած

Ցաղ- Մատուցարանով նորափեսային մատուցվող ուտելիք

Ղաբուլ- համաձայն

Ղամչի- ճակատագիր

Տաբուրետ-Առանց թիկնակի աթոռակ:

Տաժանելի- Ձանձրալի, անտանելի Դաժան, դժնդակ Ծանր, ուժից վեր:

Գցուկ- Որևէ արտադրության մնացորդը, որ օգտագործելի է մի այլ արտադրության մեջ
Գցված՝ դեն նետված բան:

Անձնանունների բառարանից դուրս գրիր քո, քո մտերիմների, ծանոթների անունները՝ իրենց բացատրություններով:

Ալյոշա- պաշտպան, հովանաոր

Ալփեոս-գիտուն, անմահ

Օլեգ-լուսաոր, արեվային , պայծառ

Рубрика: English

Stylistic Analysis of “After Twenty Years” by O. Henry

Опубликовано автором styopkerobyan

Introduction

Generally saying, everything has its own unique and mesmerizingly beautiful soul, so does the literature. In the huge world of literature there are so many complicated, but at the same time awesome hidden things that one generation is not enough for finding all them out. By the way our generation found out one of the marvelous ones – the stylistic devices. Stylistic devices let the writer to fully express all the emotions that he/she has in him/her and give a lit explanation of the story. It gives a writer an amazing opportunity to amaze a reader, and a reader – to be amazed by a story. In literature and writing stylistic devices are the key to success. They help a writer to take a reader to another world of books. At the same time it helps a student to astonish the teacher.

The aim of my paper is to analyze O. Henry’s one of amazing books called ‘After twenty years’. While reading it We noticed a lot of stylistic devices and thought that it would be a good choice for this paper. It has a really amazing language of stylistic devices and also astounds with the gist, adjectives and the connection of the paragraphs.

“After twenty years” is one of the best stories of O. Henry. It is about a man, whose name is Bob, who came to the same place for keeping an appointment he made twenty years ago with his dearest friend – Jimmy Wells. In the story it is told that that two men were amazing friends and one day, when their paths had to be destined, twenty years ago they made an appointment to meet at the same place, at the same time and tell each other about what they have achieved. Unfortunately, after twenty years it turns out too late for being as good friends as they were for a long time ago.

Рубрика: Գրականություն

Ֆյոդոր Դոստոևսկի «Տղան Քրիստոսի տոնածառի հանդեսին»

Опубликовано автором styopkerobyan

Ռուս գրողի ստեղծագործությունը բավականին լավն էր։ Այն բախկացախ էր երկու մասից՝ «տղան թաթիկով» և «տղան քրիստոսի տոնածառի հանդեսին»։ Առաջին մասում հեղինակը նկարագրրում է աղքատ երեխաներին և նրանց կյանքը։ Նկարագրում է նրանց փող մուրալը, նկարագրում է թէ ինչպես են այդ փողը տանում հանձնում իրենց տիրոջը, մանրամասն պատմում էր թէ ինչ անտանելի տեղում են ապրում նրանք և այլն։ Երկրորդ մասը մի տղայի մասին էր, ով իր հոր ու տատիկի հետ ապրում էր նկուղում։ Մայրը՝ ցավոք հիվանդությունից մահացել էր, հայրը՝ հարբեցող էր, իսկ տատիկը՝ մի անկյունում նստած որդուն էր նախատում։ Նա մի օր դուրս եկավ նկուղից և որոշեց քայլի քաղաքով։ Քայլեց, տեսակ մարդկանց, ովքեր ուրախ էին և լավ ժամանակ էին անցկացնում, տեսավ բազմաթիվ ժպիտներ։ Ի վերջո հանդիպեց մի տղայի, ում հետ կռվեց և փախավ։ Փախնելուց հայտնվեց մի մեծահարուստի տան այգում, որտեղ էլ շունչը փչեց և նա մահացավ։ Հանկարծակի հայտնվեց Քրիստոսի մոտ, այնտեղ գտավ իր մորը և բազմաթիվ երեխաների, ովքեր իր նման էին։ Կարծում եմ հեղինակը լուրջ էր վերաբերվում աղքատությանը և իր զգացմունքները արտահայտեց այս պատմվացքով։ Կարծում եմ ցանկանում էր ակնարկեր, որ այսպիսին է աշխարհը, դաժան ու անսիրտ։ Պետք է հարմարվել դժվար կյանքին, թե չէ հետ կնգնես։

Рубрика: Գրականություն

Թարգմանական աշխատանք՝ «Հույս և ագահություն»

Опубликовано автором styopkerobyan

Խալիֆ Հարուն Ռաշիդը ցանկանում էր, որ յուրաքանչյուր ոք, ով տեսել է Սուրբ Մարգարեին իր կյանքի ընթացքում, բերվի նրա մոտ: Որոշ ժամանակ անց մի ծեր կնոջ բերեցին խալիֆի մոտ։

Խալիֆը հարցրեց պառավին. «Դու ինքդ տեսա՞ր Մարգարեին»:

Նա ասաց այո, պարոն»։

Այնուհետև խալիֆը նրան հարցրեց, թե արդյոք նա հիշում է նրանից որևէ պատմություն:

Նա ասաց այո և ասաց. «Երբ ծերությունը գալիս է երկու բան երիտասարդանում է՝ մեկը հույսն է, մյուսը՝ ագահությունը»։

Խալիֆը շնորհակալություն հայտնեց նրան և տվեց հարյուր դինար։

Կինը շնորհակալություն հայտնեց խալիֆին և նրան հետ տարան։

Ճանապարհի կեսը նրա մտքով ինչ-որ միտք անցավ, և նա ցանկացավ ևս մեկ անգամ իրեն բերել խալիֆի մոտ:

Երբ նրան ցույց տվեցին, խալիֆը հարցրեց. «Դե, ինչո՞ւ ես վերադարձել»:

Рубрика: Գրականություն

Մարդուն կարելի է ոչնչացնել, բայց չի կարելի հաղթել

Опубликовано автором styopkerobyan

Կյանքն ապրելը ազատ դաշտ չէ, որով կարելի է հեշտությամբ անցնել: Այնուամենայնիվ, մենք պետք է ձգտենք ապրել, շարունակել գործել նույնիսկ այն ժամանակ, երբ դա դառնում է անտանելի։ «Ծերունին և ծովը» պատմվածքում Հեմինգուեյի գլխավոր հերոսը մուրացկան ծերունին է, ապրելով անտանելի պայմաններում, իր հետաքրքրությունը գտնում է ծովի և միայն ծովի նկատմամբ։ Ծերունին կարծում էր, որ քամին իր ընկերն է, բայց ոչ միշտ։ Իսկ անսահման ծովում բազմաթիվ են և ընկերներ և թշնամիներ: Ծերունու աշխարհն էր ծովը։ Կարծում եմ բոլորս ունենք այդպիսի աշխարհ, որի շուրջ ապրում ու գոյատևում ենք։

Ծերունին հիանում էր ծովով, արևով, լուսնով, աստղերով։ «Լավ է, որ մենք ստիպված չենք սպանել արևը, լուսինը և աստղերը: Բավական է, որ ծովից ուտելիք կորզենք ու մեր եղբայրներին սպանենք»։ Ծերուկի կերպարանքով ես տեսնում եմ ուժեղ կամքի տեր, ազնիվ աշխատավորի, որին կարելի է սպանել, բայց ոչ հաղթել: Դրա մասին են վկայում նրա գործողությունները ծովում, որտեղ նա ձկան համար կոշտ պայքար է մղում իր թշնամու՝ աքիլի դեմ։

Մեր կյանքում նույնպես նման պահեր հաճախ են լինում։ Օրինակ, այսօր իմ ավագ եղբայրները, սիրելի ընկերներ, կանգնած են սահմանին՝ պաշտպանելով հայկական հողերը և ժողովրդի խաղաղությունը թշնամիներից։ Նրանցից շատերը հերոսաբար զոհվում են, բայց մյուս երիտասարդ ու մեծ ռազմիկներն ու մարտիկները շարունակում են իրենց գործը։

Рубрика: Գրականություն

Վանո Սիրադեղյան «Արածեք ձեր խոտը»

Опубликовано автором styopkerobyan

Պատմվացքը հետաքրքիր էր և ինձ դուր եկավ։ Սիրադեղյանի այս հակիրճ ոճը ինձ շատ է սկսել դուր գալ։ Նա գրում է շատ կրճատ, բայց իր ասելիքը հստակ հասցնում է ընթեցողին։ Դեռևս համաձայն եմ եղել հեղինակի մտքերի հետ։ Այս անգամ էլ համաձայն եմ։ Նրա բուն ասլեիքներն էին, որ պետք է կյանքը լիովին ապրենք, որովհետև այն մեզ մի անգամ է տրվել։ Բայց պետք է լինենք հարգալիս և չչարաշահենք այն ամենը ինչը մեզ առանձնացնում է մյուս կենդանիներից, կամ ինչպես հողինակն էր շեշտում պատմվացքի մեջ՝ «անասունից»։ Տարիների ընթացքում մենք անպատվել ենք մեր նախնիներին և ընթանրապես մեր ամբողջ պատմությունը, և ինձ թվում է, որ Սիրադեղյանը դա էր ցանկանում նաև ասեր։ Ցանկանում էր ընթերցողին հասկացնել, որ պետք է հարգենք այն ամենը, որի շնորհիվ գոյություն ունենք ու դեռ գոյություն կունենանք։ Բոլորս էլ վախենում են մահից։ Դրանից վախենում է յուրաքանչյուր կենդանի։ Բայց մենք կարող ենք նրանից խուսափել որոշ ժամանակով։ Ինչքան մտահոգվենք մահվան մասին, այդքան այն մեզ շուտ կհասնի։ Չպետք է կյանքը ապրել կախված մահից։ Ես չեմ կարծում, որ մարդկանց կյանք ավարտվում է այն ժամանակ, երբ նրանք մահանում են, այլ այն ավարտվում է, երբ նրանք հանձնվում են։ Երբ հանձնվում ես, ոչինչով դանդաղ մահացող կենդանուց չես տարբերվում, և վախենում ես ինչ-որ բան անել, կամ վախենում ես, որ հետևանքները լավը չեն լինի, դու անասունից ոչնչով չես տարերվում։

Рубрика: Без рубрики

Ճամբորդության նախապատրաստական նյութ

Опубликовано автором styopkerobyan

Ճամբորդության նախագիծ

Ստեփանավանի դենդրոպարկ

Էդմոն Լեոնովիչի անվան Սոճուտ դենդրոայգի, հայտնի նաև որպես Ստեփանավանի դենդրոպարկ, գտնվում է Լոռու մարզիԳյուլագարակգյուղում, Ստեփանավան քաղաքից 12 կմ հեռավորության վրա[1], Երևանից155 կմ հյուսիս, ծովի մակերևույթից շուրջ 1450 մետր բարձրության վրա

Լոռու մարզ

Լոռու մարզ, մարզի կարգավիճակ ունեցող վարչատարածքային միավորՀայաստանի հյուսիսում։ Զբաղեցնում է պատմական Հայաստանի Գուգարաց նահանգի արևելյան հատվածն ու Այրարատ նահանգի Նիգ գավառիհյուսիսային տիրույթները։ Ներկայիս վարչատարածքային միավորը ձևավորվել է Հայկական ԽՍՀ-ի մաս կազմող Թումանյանի, Գուգարքի, Սպիտակի, Ստեփանավանի և Կալինինոյի շրջանների միավորման հետևանքով՝ ՝ 1995 թվականիբարեփոխումների արդյունքում։

Քարաձոր

Քարաձոր (նախկին անվանումը` Էֆենդի), գյուղ Հայաստանի Հանրապետության Լոռու մարզիՍպիտակի տարածաշրջանում, Սպիտակ քաղաքից մոտ 2 կմ հյուսիս-արևելք։ Գյուղը տեղակայված է Քարաձոր գետի ափին՝ ծովի մակերևույթից 1550 մ բարձրության վրա։ Հիմնադրվել է 1836 թվականին, վերանվանվել Քարաձոր 1946թվականին։

Рубрика: Գրականություն

Վանո Սիրադեղյան | Ռոմանտիկներին չեմ սիրում

Опубликовано автором styopkerobyan

Սա այդքան էլ չեմ համարում հոդված, որովհետև այն հարցազրույց էր վերցված Սիրադեղյանից 1994 թվականին «Մաքսիմում» լրատվականի կողմից։ Ընդհանուր ինձ այն շատ դուր եկավ։ Հասկանում եմ, որ Սիրադեղյանը որպես քաղաքական գործիչ լրիվ ուրիշ է, որպես հեղինակ լրիվ ուրիշ, որի մասին նա նաև անձամբ է նշում հարցազրույցում։ Սիրադեղյանին տրվեցին տարբեր հարցեր, որոնց պատասխանները իմանալը հետաքրքիր էր և ցանկալի։ Հարցազրույցը ինձ շատ բան սովորեցրեց Սիրադեղյանի մասին և նա ինձ որպես անձ էլ սկսեց դուր գալ։ Կցանկանայի հանդիպել նրան, բայց ցավոք էլ չեմ կարող։ Կարծում եմ բոլոր Սիրադեղյան կարդացած մարդիկ նկատած կլինեն, թէ ինչպես է նա սիրում Հայաստանը, նրա սերը հայրենիքի հանդեպ յուրահատուկ մի զգացմունք է։